Gawędy me.

Ann była blondynką o długich nogach, pełnych biodrach, i delikatnym uśmiechu.

Przyjechała do miasta na studia, marzyła o zostaniu dziennikarką.

Jej rodzina mieszkała sto kilometrów dalej w małej wiosce, liczącej niespełna pół setki dusz.

Jedynym sposobem by coś osiągnąć w takiej miejscowości jest po prostu ucieczka z niej.

Nad wyjazdem nie zastanawiała się długo, skończyła szkołę z wyróżnieniem, wróżono jej znakomitą przyszłość, „możesz być kim zapragniesz z takimi ocenami!” wszyscy jednogłośnie powiadali.

Ann marzyła o pracy w telewizji jako reporterka, zakochała się w tym widząc jako dziecko wywiad ze swoim ulubionym aktorem, wtedy pomyślała „Ja chce to robić!”.

W Newport mieszkała już jej starsza o trzy lata kuzynka, pomogło to jej na starcie, znalezienie mieszkania i ogólne poruszanie się po wielkiej metropolii nie jest dla dziewczyny z wioski łatwe.

Pierwszy weekend, piątek po siódmej, kuzynka Sara przychodzi do niej z wizytą.

-Ann zbieraj się ! Idziemy na miasto kluby i życie, to jest to czego tu doświadczysz najczęściej! - z zapałem zaczęła Sara.

-Wiesz, wolałabym skupić się na nauce...

-Nie pierdol! musisz poznać miasto dalej zbieraj dupę!- nie odpuszczała.

Dziewczyna się zgodziła, w sumie pierwszy weekend w mieście, czemu by nie skorzystać?

Klub mieścił się w centrum nazywał się Metro, muzyka głośna, dziesiątki młodych ludzi bawiących się na całego, alkohol i narkotyki.

-Co to jest?- zdziwiła się Ann dostając od kuzynki tabletkę z wyrytym na niej uśmiechem. -to narkotyk?

-Bierz i nie protestuj to pozwoli Ci się odprężyć, to taka... witamina.- Sara starała zbić z tropu.

„Raz co mi szkodzi, przecież własna rodzina nie dała by mi dragów” pomyślała nastolatka.

Faktycznie rozluźniła się, aż za bardzo puściła pawia na parkiet i uciekła...

Miesiąc później siedziały sobie w domu przy kawie dziewczyny.

-Sara skąd ty masz tyle kasy?- rozglądając się po pokoju kuzynki zapytała Ann. -Pracujesz w korpo tak?

-Można tak powiedzieć. - z uśmiechem odparła.

-Można tak powiedzieć? A coś więcej? - dalej dopytywała.

-Jest taka firma, a w sumie to portal internetowy, wstawiasz tam swoje zdjęcie opisujesz co umiesz robić i czekasz na odzew.

-Portal? I tak o pracodawca daje ci zlecenie, że na przykład umiesz robić ludziki z kasztanów? - pod śmiechiwała się dziewczyna.

-Głupia jesteś... nie o takie umiejętności mi chodzi tylko o... masaż albo coś innego. - wyjaśnia Sara

-Czekaj, czekaj czy Ty zajmujesz się prostytucją?! - zszokowała się młoda studentka.

-Nie do końca, to są fetyszyści nie chcą seksu, chcą różnych dziwnych rzeczy np. żebyś udawała policjantkę która skuje go kajdankami i wlepi mandat w postaci klapsa. - stara się uspokoić kobieta.

Po wytłumaczeniu i pokazaniu strony, Ann zaszokowały kwoty jakie Ci mężczyźni byli w stanie zapłacić.

Dziewczyna biła się z myślami, praca w burgerowni którą znalazła chwile po przyjeździe nie

pozwalała jej zaspokoić wszystkich swoich potrzeb.

Ann postanowiła po kilku miesiącach założyć tam konto, wstawiła zdjęcie, opis i czekała na zlecenia.

Długo nie musiała czekać już po kilku minutach dostała wiadomość o treści „Cześć! Widzę, że jesteś tutaj nowa, szukam chętnej kobiety, która jest w stanie poświęcić mi trochę swojego czasu, rozmowa, masaż nic więcej tylko jedna zasada musisz być przebrana w strój pani doktor! Płacę 500$ za 2 godziny”.

Pół tysiaka za masaż w stroju lekarki, dziewczyna nie czekała z odpowiedzią długo zgodziła się.

Pojechała do hotelu w którym ustaliła z mężczyzna szczegóły, miała go poznać po niebieskiej koszuli i białej róży.

Mężczyzna okazał się na oko, około czterdziesto paro letnim, nieźle zbudowanym i bogatym biznesmenem.

-Jestem Mark miło mi. - przedstawił się grzecznie.

-Ann też miło cie poznać.

Mark wziął dziewczynę za rękę i zaprowadził do pokoju.

Pierwsze spotkanie minęło na rozmowie, mężczyzna opowiadał o swojej pracy, o swoich przemyśleniach.

Dziewczyna nie wiedziała po co tylko ten strój pani doktor ale nie chciała pytać.

Po trzech godzinach Mark wręczył jej 500$ i podziękował.

Minął jakiś czas Ann dostała kolejną wiadomość od Marka „Witaj ponownie! Chciałbym zaprosić Cię na kolejne spotkanie w tym samym hotelu, ten sam pokój, ten sam strój lekarki, płace tym razem 800$”

Kobieta bardzo polubiła szarmanckiego mężczyznę więc i tym razem się zgodziła.

Tak jak się umówili w tym samym pokoju, tym razem Mark poprosił by Ann wyjęła z jego torby strzykawkę i fiolki z jakimś lekiem.

-Wiesz muszę brać te leki, proszę Cię weź podaj mi go dożylnie i o nic nie pytaj. - poprosił spokojnie.

Po czym wręczył jej 800$ i poprosił o kolejne spotkanie za tydzień w tych samych okolicznościach.

Te spotkania trwały kilka miesięcy, Ann nieźle się wzbogaciła na Marku, nie zadawała pytań tylko wykonywała polecenia czyli podawała lek.

Kobieta w międzyczasie spotykała się z innymi użytkownikami portalu, czasem chcieli seksu, a czasem innych dziwactw, lecz z nikim nie czuła się tak dobrze jak z Markiem, „czy ja się zakochałam ?” pytała sama siebie.

Nagle pewnego razu odezwał się dźwięk telefonu, to Mark dzwonił.

-Cześć, słuchaj Ann mam do ciebie prośbę, spotkajmy się za godzinę tam gdzie zawsze, płace 1500$- rzekł.

-Ok nie ma sprawy...- odpowiedziała, z lekkim zdziwieniem, że tak mu zależało na czasie.

Po godzinie była na miejscu, mężczyzna już czekał.

-Na stoliku masz pieniądze.

-Coś się stało? Jesteś jakiś nie swój- zapytała, widząc smutnego Marka.

-Dziś Ci wszystko wytłumaczę, to nasze ostatnie spotkanie, chce żebyś wiedziała, że jesteś dla mnie ważna, spotykałem się z wieloma, ale tylko ty nic nie pytałaś, dziękuję. - zaczął – Wiesz jestem chory... cierpię na depresję, leki które przyjmuje mają mi ulżyć w bólu.

-To jakieś antydepresanty? - zapytała Ann

-Nie do końca, są to leki na powolne odejście... i właśnie podałaś mi ostatnią dawkę, za kilka minut już mnie nie będzie.

-Ale jak to?! Czy ja cię zabiłam...- przerażonej Ann pociekły łzy.

-Tak ale się nie martw, chce tego, a to był jedyny sposób, jako jedyna nie pytałaś, wykonywałaś polecenia, a co do stroju pielęgniarki to...- mężczyzna nie dokończył zamknął oczy i stracił oddech.

-Mark nieee! Nie odchodź! - błagała Ann.

Nic to nie pomogło, Mark odszedł. Dziewczyna wybiegła z pokoju i uciekła do domu.

Na następny dzień ciało Marka znalazła pokojówka.

Policja, prokuratura, śledztwo, zabójstwo...

-Pani Ann Morgan? Jest pani zatrzymana za zabójstwo Marka McKnicka. - powiedział policjant, zatrzaskując kajdanki na nadgarstkach dziewczyny.

W pogoni za lepszym jutrem, Ann straciła wszystko, godność, marzenia i wolność.